چهل و چهار

عطسه پشت عطسه و دستمال به دست روزو شب میکنم و شبا رو تا صبح با احساس خفگی بیدارم ! صبحا که لنگ ظهر پامیشم از خواب و عجله ای برنج میذارم و از مامان میپرسم ناهار چی میخوریم؟ اون بیچاره هم با فین فین جواب میده نمیدونم یه چیز بپز ! به هر حال به هر بدبختی شده یه ناهاری از آب درمیاد و با بی میلی وحشتناکی میخورم ( خوبیش اینه که وزن کم کردم :))) ) وضع عصرا بهتره میرم پیاده روی و جبران حال گندی های قبلش میشه اما شبا که اووووف کشششش دارن و نمیگذرن فقط صدای عزاداری های توی شهر میاد ‌... صد مدل نقشه و برنامه داشتم که حس هیچکدوم رو ندارم و با یه اتاق بهم ریخته و شلوغ که یه گوشه ش یه ظرف شکسته هم پخش زمین شده مواجه هستم که امیدوارم توی پای کسی نره و انشاالله که به زودی جمع بشه :)) خلاصه این روند دقیقا یک هفته ست که ادامه داره و معلوم نشده که عایا من سرما خوردم یا نه!  الان که دارم مینویسم میبینم که همه اینا میتونه حساسیت های فصلی باشه که بشدت به شکل روحی و با دوز کمتری به شکل جسمی نمایان شده !!