صد و پنج : سازت را با بهار کوک کن

راستش بهار و عید همیشه برای من فقط یه نماد بوده یه رسم که باید اجرا بشه ، قبلش بشور و بسابه و کلی بدو بدوی خرید و آرا ویرا کردن و رنگ و رو دادن به ظاهر و آخر سر هم فقط خستگی؛بعد از سال تحویل هم عیددیدنی های آزاردهنده (تو این سه سال حتی آزاردهنده تر شده چون خونه ی مادربزرگم خالیه و جاش اونقدر حس میشه که هر سال هی به یادم میاد جای خالیش) و سیزده روز تحمل شلوغی و یک دقیقه بند نبودن تو خونه (اینجا تو شهر ما و خانواده ما اینجوره البته) نمیدونم چرا بهار برای من همون اوایل اسفند ماهه یا حتی بهمن چون بوی بهارو از اونجا حس میکنم هوا دلچسبه و آسمون صافه همه جا تروتازه و سبزه دغدغه ای نیست و هنوز به شلوغی های عید نرسیدیم توی خلوتم کلی خوش میگذرونم و زیر پنجره ای که رو به هوای تازه ی بعدازظهری میشینم و کلی کیف میکنم اصلا همین پستــم  که اوایل اسفند ماه گذاشتمش ساز بهارمو داشتم کوک میکردم :)) 

پس صرفا تقویم برای من بوی بهار و حس و حال بهارو نمیاره بهار برای من وقتیه که شادم و هیچ کاری رو از روی اجبار و رسم انجام ندم و لبخندم واقعی باشه 

به امید خدا که ساز همه کوکِ بهار باشه همیشه حتی تو دل زمستون 

+ ممنون از فاطمه جانم برای دعوت به نوشتن این پست

+ همه ی کسایی که اینجا رو میخونن من دعوتشون میکنم از حال و هوای بهارشون بگن بگید که من دعوت کردما :))))))))